De Dood:
-
Het is het oude liedje
-
Maar nieuw voor mij
Twee vechten voor die ene
Dat ben jij
Dat jij mij liet vallen heeft mij zeer verrast
Ik ben op jouw bruiloft slechts een gast
Jij wilt van mij niets weten
En speelt de bruid
Je zwoer hem trouw
Maar nodigt mij toch uit
In zijn armen liggend dans jij mij voorbij
En glimlacht ondertussen toch naar mijDe laatste dans, de laatste dans
Dan kies ik jou als vrouw
De laatste dans, de laatste dans
Dans ik alleen met jou
Hahahaha!
De tijd proeft oud, Champagne?
Die smaakt niet meer
De spiegelzaal, verstikkend
En muf van sfeer
Onzichtbare ogen kijken heimelijk toe
Wachten gretig op ons rendez-vousDe laatste dans, de laatste dans
Dan wordt jij toch mijn vrouw
De laatste dans, de laatste dans
Dans ik alleen met jou
Ik gluur vanuit het donker
Nu naar jou, lief kind
Als de grote verliezer die beseft dat-ie wintDe laatste dans, de laatste dans
Dan wordt jij toch mijn vrouw
De laatste dans, de laatste dans
Dans ik alleen met jou
Bruiloftsgasten:
-
Zo danst Wenen
De Dood:
-
De laatste dans, de laatste dans
Bruiloftsgasten:
-
Haast verdwenen
De Dood:
-
Dan wordt jij toch mijn vrouw
- De laatste dans, de laatste dans
Bruiloftsgasten:
-
Alle vragen zijn gesteld
De Dood:
-
Danst de Dood met jou
Bruiloftsgasten:
-
De laatste dans, de laatste dans
-
Dan wordt jij toch zijn vrouw
De laatste dans, de laatste dans
Danst de Dood met
De Dood:
-
Danst de Dood met jou
- Alleen met jou!
Lucheni:
-
Treed nader, treed nader! Word er getuige van hoe de keizer van Oostenrijk zijn bruid echt tot zijn vrouw maakt! Deze daad heeft als enig doel: de geboorte van een troonopvolger.
- En daarom, hooggeëerd publiek, is deze… omhelzing van openbaar belang…
Elisabeth:
-
Waarom gapen ons die mensen aan?
- ‘t Is alsof ze voor een kooi met wilde dieren staan
Franz Joseph:
-
Dit soort offers hoort erbij
Elisabeth:
-
Oh, dit wordt een hel voor mij
Lucheni:
-
Het vogeltje is in de kooi gevlogen, het traliedeurtje slaat dicht. Kan men het volk kwalijk nemen dat men het diertje bezichtigen wil? Een curiositeit!
- In vrijheid geboren, maar nog niet gedresseerd…
Scene 8
Slot Laxenburg – confrontatie Elisabeth en Sophie
Sophie:
-
Waar is de keizerin?
Esterhazy:
-
Ze slaapt nog, hoogheid
Sophie:
-
Dan wordt het de hoogste tijd om haar te wekken.
-
De keizerin is nog zeer jong
Een veulen dat men nooit bedwong
Ze neemt het leven veel te licht
Ik zie het als mijn plicht
Haar te drillen
Het meisje is nog ronduit boers
Hofdames:
-
Zo is ‘t!
Sophie:
-
Zoals ze praat en doet – platvloers!
Hofdames:
-
Beslist!
Sophie:
-
Ze is brutaal en agressief
-
Lijkt op zichzelf verliefd
Heeft geen plichtsbesef
Sophie & Hofdames:
-
Onze keizerin moet stralen
-
En haar hoge taak verrichten
Kroon en dynastie bepalen
Al haar plichten
Hofdame:
-
Inderdaad.
Elisabeth:
-
Wat is er aan de hand?
Sophie:
-
Men slaapt hier niet zo lang, mijn kind
Elisabeth:
-
Waarom?
Sophie:
-
Omdat ik luiheid walgelijk vind
Elisabeth:
-
Ik was zo moe en ik…
Sophie:
-
Wanneer het ‘s morgens vijf uur is
-
Gaat men hier ferm en fris
Uit de veren
Elisabeth:
-
Weet U, Franz Joseph had mij gezegd
- Ik mocht vanmorgen wat rusten
Sophie:
-
Rusten waarvan? Ik sprak net mijn zoon
- Wat hoor ik? Deed jij vannacht je plicht niet?
Elisabeth:
-
Dit gaat te ver
Sophie:
-
Dat zei ik hem ook
Elisabeth:
-
Hij zou me toch nooit aan U verklikken?
Sophie:
-
Voor mij houdt mijn zoon
- Nooit iets geheim
Elisabeth:
-
Dat is niet waar!
Sophie:
-
Vraag het hem zelf maar
Elisabeth:
-
Dat zal ik!
Sophie:
-
Hij komt hiernaartoe
Elisabeth:
-
Wat?
Sophie:
-
En toon me nu eens je gebit
Esterhazy:
-
En wel terstond!
Elisabeth:
-
Mijn tanden?
Sophie:
-
Ja, zijn ze wel wit?
Esterhazy:
-
Opent U de mond
Sophie:
-
Ze zijn te geel naar mijn idee
Elisabeth:
-
Ben ik een paard?
Sophie:
-
Oh nee, maar wel een voorbeeld
Elisabeth:
-
U heeft kritiek op al wat ik doe
- Wat ik ook wil is verboden
Sophie:
-
Tot keizerin word jij nu gedrild
- Wij moeten eerst nog jouw wilskracht tonen
Elisabeth:
-
Ik denk dat U jaloers op me bent
Sophie:
-
Jaloers op jou? Dat is toch lachwekkend
Elisabeth:
-
Ik wil niet
Sophie:
-
Wees nu eens braaf en gedwee
Elisabeth:
-
Ik ga nu!
Sophie:
-
Nee!
Elisabeth:
-
Help me, Franz Joseph
-
Kijk hoe je moeder me kwelt
Ze kwelt me
Sophie:
-
Geef haar maar aan mij, zoon.
Elisabeth:
-
Ze is gemeen.
Sophie:
-
ga nu eerst maar eens braaf met me mee.
Elisabeth:
-
Help me
Sophie:
-
Kroon en dynastie bepalen
Elisabeth:
-
Laat me niet alleen.
Franz Joseph:
-
Ik moet mijn volkeren leiden
-
Mij aan mijn opdracht wijden
Ik heb echt geen tijd
Voor huiselijke strijd
Vergeet je trots, sta mij terzijde
Het is veel beter voor ons beiden
Als jij de richtlijn van mijn moeder volgt
Sophie:
-
Wees streng, wees sterk, wees kil, wees hard.
Elisabeth:
-
Dus je laat me in de steek…
Elisabeth:
-
Ik wil niet gehoorzaam
-
Getemd en oppassend zijn
Ik wil niet fatsoenlijk
Geremd en volwassen zijn
Ik ben niet van jou, nee, ik ben vrij
Mijn leven is van mij
Op ‘t ijs wil ik schaatsen
En zelf zien hoe lang ‘t houdt
Op ‘t koord wil ik dansen
Gevaarlijk? Dat laat me koud
Ik ga voor geen risico opzij
Het leven is van mij
Mij kun je niets leren met dwang en met straf
Ik weiger te buigen voor plicht
Wil jij me bekeren
Dan wend ik mij af
En vlieg als een meeuw naar het licht
Ik wil alles leren
Vrijwillig en zonder dwang
Wil alles riskeren
Want ik ben voor niemand bang
Zo vecht ik en worstel ik me vrij
Mijn leven is van mij
Ik wil me niet schikken
Voor niemand een voorbeeld zijn
Ik wil niet door blikken
Van anderen beoordeeld zijn
Ik hou niet van huichelarij
Het leven is van mij
En wil je me binden, dan krijg je protest
Zo hard als ik kan schreeuw ik nee
En mocht je me vinden
Verlaat ik het nest
En duik als een meeuw in de zee
Ik hunker naar vriendschap
En wil graag geborgen zijn
Ik deel in jouw blijdschap
En ook als er zorgen zijn
Maar verlang niet mijn leven
Dat kan ik jou niet geven
Mijn leven is van mij
Van mij!
Scene 9
Fases van een huwelijk – de eerste huwelijksjaren
Lucheni:
-
Het zit de Dood erg dwars dat Sissi aan het Weense Hof verkeert
-
Afgewezen door een vrouw, dat viel helemaal verkeerd
Dus als zij, ondanks alle luxe treurig is en huilt…
Dan is het dus best mogelijk dat de Dood hierachter schuilt
Het eerste huwelijksjaar is Sissi niet benijdenswaard
De keizer heeft voor haar maar heel erg weinig tijd
Het tweede huwelijksjaar als zij haar eerste… dochter baart
Dan wordt zij van haar moederplichten prompt bevrijd
Elisabeth:
-
Mijn God waar is mijn kindje?
Sophie:
-
Ik zorg voor de kleine meid
Elisabeth:
-
‘k Wil m’n dochter bij me hebben
Sophie:
-
Zeker, van tijd tot tijd
Elisabeth:
-
Zonder mij te vragen doopt U haar Sophie
- Uitgerekend hoe U zelf heet
Sophie:
-
Proef je jaloezie!
Hofdames:
-
De keizerin is zelf nog jong
-
Zo kinderlijk en slap
Ze is nog zelf een vogeltje
Ze is nog veel te slap
Elisabeth:
-
Franz Joseph, ‘t is je moeder
-
Die me voortdurend krenkt
Nu heeft ze mijn kind gestolen
Zeg toch wat je denkt
Franz Joseph:
-
Kalmeer nu maar, m’n liefste
-
Moeder weet wat ze doet
Heeft met kinderen ervaring
En ze meent het goed
Elisabeth:
-
Als jij dat zegt
- Dan ben jij
Franz Joseph:
-
Ik wil geen gevecht
Elisabeth:
-
Tegen mij!
Franz Joseph:
-
Begrijp het dan toch, ik kan niet anders!
Elisabeth:
-
Mijn kind! Ik wil mijn kind!
Lucheni:
-
Het derde huwelijksjaar krijgt zij er weer een dochter bij
-
De moeder huilt vergeefs, het kind wordt weggehaald
En langzaam krijgt ze door dat je alleen maar iets bereikt
Als men iets van je wil en jij de prijs bepaalt
Franz Joseph:
-
Sissi, jouw schoonheid
-
Werkt ook op politiek terrein
In Hongarije
zal ons jou charme nuttig zijn
Elisabeth:
Franz Joseph, ik wil eerst mijn kinderen weer
Franz Joseph:
-
Tegen jouw schoonheid heeft men geen verweer
Elisabeth:
-
Ik wil m’n kinderen terug
-
Dat is voor mij de prijs
Dan ben ik je graag van dienst
Op jouw Hongaarse reis
Franz Joseph:
-
Ze zijn te jong, de kinderen
- Ze kunnen echt nog niet mee
Elisabeth:
-
Zolang ze niet bij mij zijn
- Zeg ik op alles nee
Franz Joseph:
-
Goed, je krijgt je zin!
Lucheni:
-
Dus in het vierde huwelijksjaar reist met twee dochters het keizerspaar
-
Naar Boedapest
Daar staat hen iets te wachten
Ja, wat zou het zijn?
Raad eens…
Batthyany:
-
De keizerin is mooi…
Karolyi:
-
Hoe denkt zij over Hongarije?
Andrassy:
-
Geen zorgen, de keizerin staat aan onze kant en kan veel voor ons betekenen.
Batthyany:
-
Ik heb gehoord dat haar kinderen hier ziek geworden zijn.
Andrassy:
-
De kleine Sophie heeft hoge koorts, men vreest voor haar leven.
Batthyany:
-
Zorgen maken de keizerin nog mooier…
Elisabeth:
-
Nee! Nee… niet mijn kind… Nee, het is niet waar… Dood… Moordenaar!
- Dat vergeef ik je nooit!
De Dood:
-
Weet je nog wat wij beleefden
-
Toen we op de dansvloer zweefden
Je mist me, ja je mist me
Beken nu maar dat jij om mij geeft
Meer om mij dan om die ander
En hoe trouw je met hem voortleeft
Je wordt zijn ondergang
Er valt een zwarte schaduw
Het wordt donker voor jouw nacht begint
Er valt een zwarte schaduw
Jouw wereld sterft, laat los en ‘t duister wint
Scene 10
Een Weens Koffiehuis – de apocalyps
Lucheni:
-
Oh, de arme ziel! Maar ja, de wereld gaat tenonder!
- Indubiamente. Aan het Hof heeft men het nog niet gemerkt, maar
in de koffiehuizen van Wenen weet iedereen het!
Gasten:
-
Wat staat er in ‘t feuilleton?
-
Hoe smaakte de bouillon?
Wie kaart er mee om de pot?
Mijn God, ik voel me weer rot
Onze jonge keizerin huilt de hele dag
Ze eet niets meer sinds ze haar kind verloor
Een Wiener Melange
Zwanger is ze alweer
Haar buik toont zij niet meer
‘t Wordt tijd dat nu verdomd een troonopvolger komt
In circus Renz was zij laatst weer te gast
De moeder des keizers vond dat niet gepast
Moe van alles hangen we rond in het café
Wachten gapend totdat de Apocalyps komt
Lucheni:
-
Zwetsers! Ze weten alles, ze weten niets! Ze zitten daar,
- periginare el tempo, doden de tijd, dag in dag uit!
Koffiegasten:
-
Alweer een jaar verbruikt
-
Wat maakt ‘t eigenlijk uit?
Nu zullen we ‘t krijgen met God
Wie kaart er mee om de pot?
Onze jonge keizer krijgt heel veel kritiek
Niemand ondersteunt zijn politiek
Nog graag een likeur
Die wrede Krimoorlog heeft ons land geen goed gedaan
Zodat nu Oostenrijk totaal alleen komt te staan
Frankrijk, Engeland, Rusland vormen al een front
Nu opeens weer strijd met PiemontMoe van alles hangen we rond in het café
Wachten gapend totdat de Apocalyps komt
Ditmaal was het een zoon, wie had dat geloofd!
Bij de moeder alweer direct weggeroofd
Zelfs in ‘t openbaar prijst zij de Hongaar
Denkt zij liberaal?
Is zij radicaal?
Ze is een bijzondere vrouw
Moe van alles totdat de Apocalyps komt
Lucheni:
-
Toen Rudolf het licht zag
-
Kwelde de moeder in ‘t kraambed een afschuwelijke droom
Ze zag rode vlaggen
Mensen bedreigden haar met de vuist
Luguber machtsvertoon
Ze zag barricades
En wie stond daarboven als hoofdpersoon
Jawel, haar bloedeigen zoon
Koffiegasten:
-
Extravagant zeg!
-
Echt decadent
Oostenrijk rijp voor een parlement!
Moe van alles hangen we rond in het café
Wachten gapend totdat de Apocalyps komt (2 x)
‘t Kan niet schelen
Laat ons spelen
Liedjes kwelen
Ons vervelen
Als zovelen
Zo blase!
Scene 11
Een slaapkamer in de Hofburg – kleine Rudolf
Rudolf:
-
Mama? Mama…
-
Mama, waar ben je? Kan je me horen?
Ik wil zo graag dat je mij omarmt
Ik weet best, ik mag jou niet storen
Jij hebt het druk, zegt iedereen
Mama, mijn kamer is s’nachts zo donker
Ik heb het koud, ik ben zo bang
Wie droogt nu mijn traantjes, waar moet ik heen?
Waarom laat je mij alleen?
De Dood:
-
Ze hoort je niet, roep niet om haar
Rudolf:
-
Wie ben jij?
De Dood:
-
Ik ben… een vriend
- Zoek jij naar steun, dan sta ik klaar
Rudolf:
-
Weg jij!
De Dood:
-
Ik ben dichtbij
Rudolf:
-
Als ik mijn best doe word ik een kerel
- Gister sloeg ik nog een kikker dood
De Dood:
-
Hahahaha!
Rudolf:
-
Ik moet hard zijn, net als de wereld
-
Maar ‘k ben liever zacht dan zo gemeen
Oh mama, kon ik maar altijd bij jou zijn
Ik word gedrild en ze zijn zo streng
Om mij te troosten is er niet een
Waarom laat jij mij alleen?
Scene 12
Elisabeth’s slaapkamer (1865) – het ultimatum
Franz Joseph:
-
Elisabeth
-
Doe open liefste
Deze nacht kom ik bij jou
Laat me toch binnen
Politiek, haat en nijd alle dagen
Honger en rampspoed in heel het rijk
Deze last kan ik niet langer dragen
‘T is zo zwaar dat ik bijna bezwijk
Overal problemen die geen einde nemen
Laat me bij je slapen
Ik ben een schip dat in jouw haven
Van jou geborgenheid verwacht
Meer vraag ik niet voor deze nacht
Ik mis je zo
Ik kan niet leven
Als ik door jou niet word gered
Elisabeth
Elisabeth:
-
Waarom ga je niet weer naar je moeder?
- Daar heb je toch steeds voor gekozen?
Franz Joseph:
-
Liefste…
Elisabeth:
-
Ik wil niet!
Franz Joseph:
-
Wat heb ik gedaan?
Elisabeth:
-
Jij laat toe dat Rudolf gestraft wordt
Franz Joseph:
-
Rudolf gestraft?
Elisabeth:
-
Ik heb alles gehoord, dat je moeder hem kwelt
- Zonder mededogen
Franz Joseph:
-
Zo wordt hij door haar tot keizer gedrild
- Hij is nog te week!
Elisabeth:
-
Ze maakt hem kapot!
-
Ik kan haar gedrag niet langer toestaan
Dus kies nu voor haar of voor mij!
Ik heb een ultimatum voor je opgesteld. Als je me niet wilt
verliezen, volg het dan op. Ik wil over de opvoeding van mijn
kinderen beslissen en van nu af aan bepaal ik zelf wat ik doe en laat.
Hier, lees wat ik geschreven heb en kies.
Voor je moeder of voor mij. En laat me nu alleen.
De Dood:
-
Elisabeth
-
Jij zult pas rusten
Als ik jou kus en jou omarm
Ik zal je troosten
Vlucht, en jij zult vrij zijn
En alle wanhoop zal voorbij zijn
Ik leid je weg uit deze tijd
Naar een gedroomde werkelijkheid
Elisabeth
Elisabeth
Ik hou van jou
Elisabeth:
-
Nee, ik wil nog leven
-
Ik ben te jong om op te geven
Ik volg mijn eigen levenslijn
Mijn wapen zal mijn schoonheid zijn
Weg! Ik wil je niet! Ik hoef je niet! Gaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!
Scene 13
Marktplein in Wenen – opstand
Vrouwen:
-
Melk, wij willen melk
-
Wij hebben weer
Zolang gewacht
Lucheni:
-
Vandaag geen levering!
Mannen:
-
Alles voor niets, de kan nog leeg, zonder melk
-
Geduldig wachten voor elk
De halve nacht
Ensemble:
-
Iemand bedot ons
-
Iemand bespot ons
Iemand speelt hier een spel
Zie de elite
Luxe genieten
Wij leven in een hel
Hel!
Lucheni:
-
En voor wie is alle melk bestemd?
Ensemble:
-
Voor wie?
Lucheni:
-
ja , voor wie is alle melk bestemd?
Ensemble:
-
Zeg wie
Lucheni:
-
Uw eigen keizerin gebruikt het voor
Ensemble:
-
Voor wat?
Lucheni:
-
Haar bad!
Ensemble:
-
Wat?
Lucheni:
-
Ja!
Vrouwen:
-
Dat is een schandaal
Lucheni:
-
Een schandaal!
Vrouwen:
-
Dat had ik nooit van haar gedacht
Lucheni:
-
Dat had je toch nooit van haar gedacht!
Mannen:
-
Kinderen sterven nu er geen melk voor hen is
Lucheni:
-
Geen melk voor de kinderen!
Mannen:
-
Schandaal dat zij erin baadt
Lucheni:
-
Zij baadt erin!
Mannen:
-
En om ons lacht
Ensemble:
-
Wat helpt ons klagen?
-
Laat ons verjagen
Wat ons zo onderdrukt
Lucheni:
-
Verjaag wie ons onderdrukt!
Ensemble:
-
Laat ons bewijzen
-
Aan de paleizen
Dat onze opstand lukt
Lucheni:
-
Dat onze opstand lukt!
Ensemble:
-
Moord!
Lucheni:
-
Waarom kijkt de keizerin gekweld
Ensemble:
-
Vertel!
Lucheni:
-
Als ze in haar kam de haren telt
Ensemble:
-
Wat dan?
Lucheni:
-
Dan rouwt ze om
Ensemble:
-
Om wat?
Lucheni:
-
Haar haar!
Ensemble:
-
Wat?
Lucheni:
-
Ja!
Ensemble:
-
Tijd om te vechten
Lucheni:
-
Hoogste tijd!
Ensemble:
-
Voor onze rechten
Lucheni:
-
Voor jullie rechten!
Ensemble:
-
Men heeft ons zo veracht
Lucheni:
-
Laat jullie niet meer vertrappen!
Groep 1:
-
Ieder gelijk
Groep 2:
-
Brood voor de armen
Groep 1:
-
Wie zich te hoog voelt voor werk
Groep 2:
-
Recht, geen erbarmen
Groep 1:
-
Heeft geen gezag over ons
- En ook geen macht
Groep 2:
-
Weg met gezag en macht
Lucheni:
-
Vrijheid voor het volk!
Allen:
-
Broeders wees bereid
-
Begin de strijd
Wie zich bevrijdt
Die wint
De nieuwe tijd begint
Scene 14
Elisabeth’s kleedkamer – pauzefinale
Esterhazy:
-
De keizerin zit al in bad
-
Breng haar de melk en haast je wat
Ga heel eerbiedig bij haar staan
Giet de melk langzamaan in de badkuip
De handdoek fris geparfumeerd
Kamernierster:
-
Heel exciet
Esterhazy:
-
De shampoo al geprepareerd
Kamernierster:
-
Heel precies
Kapster:
-
Eerst de cognac en dan het ei
- Naar oud recept giet ik bij
Esterhazy:
-
Zo verkiest ze het
Kamerniersters:
-
Onze keizerin moet baden
-
Moet zich kappen, parfumeren
En moet niet haar hersens schaden
Met regeren
Esterhazy:
-
Ook de aartshertogin vindt dat heel verstandig.
Kamerniersters:
-
De aardbeimoes is voor de huid
-
Ze wordt vakkundig gemasseerd
Smeer dan de zachte zuurkool uit
De wenkbrauwen geëpileerd
….. …. is voor het gezicht
Zorg dat het heerlijk ligt op haar wangen
Het rozenwater sproeiend maar
Het bad heeft nooit zolang geduurd
Dat maakt de ogen fris en klaar
En urenlang gemanicuurd
Het vleessap dat haar zo verfrist
Moet van haar zeer beslist van een zuignap
Onze keizerin moet baden
Moet zich kappen, parfumeren
En moet niet haar hersens schaden
Met regeren
Esterhazy:
-
De keizer?
Kamerniersters:
-
Wat komt de keizer hier zoeken
- Om deze tijd
Franz Joseph:
-
Waar is de keizerin? Ik moet haar spreken.
Esterhazy:
-
Ze is nog niet klaar met haar toilet, majesteit. Maar U kunt met haar
- Ze kan U horen.
spreken.
Franz Joseph:
-
Jij gaf mij dit schrijven
-
Ik ga op je voorstel in
Laat ons samenblijven
Want anders heeft niets meer zin
Ik buig nu omdat ik van je hou
Ik kan niet zonder jou
Voortaan is het jouw zaak
Hoe Rudolf wordt opgevoed
Mama zal niet langer
Beslissen hoe alles moet
Zij staat niet meer tussen man en vrouw
Mijn leven is van jou
Ik heers hier als keizer met zeer harde hand
En koel ga ik af op mijn doel
Maar als ik aan jou denk dan wijkt het verstand
En volg ik alleen mijn gevoel
Elisabeth:
-
Voor jou wil ik mooi zijn
-
Maar ik eis ook respect van jou
Wil niet in een kooi zijn
Ik vecht voor mijn recht als vrouw
Geen mens die me bindt, nee, zelfs niet jij
Mijn leven is van mij
Voor jou wil ik mooi zijn
De Dood:
-
Wat nu je ogen zien
Elisabeth:
-
Maar ik eis ook respect van jou
De Dood:
-
Is morgen al verleden tijd
Elisabeth:
-
Wil niet in een kooi zijn
De Dood:
-
En volgens oud stramien
Elisabeth:
-
Ik vecht voor mijn recht als vrouw
De Dood:
-
Is aan mijn kant de eeuwigheid
Elisabeth:
-
Maar vraag niet mijn leven
-
Dat kan ik jou niet geven
Mijn leven is
De Dood:
-
Leven is
De Dood & Elisabeth:
-
Van mij
Franz Joseph:
-
Elisabeth!